Pan con fariña de garavanzos

Que mellor que nestas festas que introducir un novo sabor na cociña! Hoxe decidimos facer un pan engadindo fariña de garavanzos. O sabor deste pan lembraranos ós falafel.

A receita que poñemos a continuación é con masa nai.

Pans con fariña de garavanzos:
-200 gramos de masa nai
-250 gramos de fariña integral de trigo
-250 gramos de fariña integral de espelta
-250 gramos de fariña de garavanzos
-450 gramos de auga
-10 gramos de sal

Elaboración:
Quecemos a auga ata os 35ºC e engadimos o sal. Logo de mesturar ben engadimos a masa nai. Volvemos remexer ben. A continuación engadimos as fariñas e imos mesturando ca auga. Se se pega moito engadimos un pouco máis de fariña ata acadar a consistencia axeitada. É unha masa difícil de traballar, pola fariña de garavanzos. Sempre que utilicemos masa nai, o proceso tras o amasado durará mínimo 6 horas. Nós deixamos a fermentación no frigo durante 12 horas para que se potencien os aromas. Transcorrido este tempo dividimos a masa en varias porcións que deixaremos en segunda fermentación unhas 4  horas a temperatura ambiente. Estes pans foron cocidos en cociña de leña a 180ºC durante 40 minutos. O resultado, un pan con moi bo aroma e sabor. Bon proveito! 

Soia. Bebida e Okara

Agora toca gozar da soia. Comezamos con bebida de soia e o aproveitamento dos restos que se chaman Okara. A preparación é sinxela. Se buscamos un pouco pola internet podemos atopar miles de receitas. Eu vou poñer aquí as cantidades que estamos utilizando, pero é importante ser flexibles e adaptar os ingredintes o paladar de cadaquén.

Preparacion de 1,5 litros de bebida de soia:

-120 gramos de soia previamente hidradata  unhas 5 horas
-1,5 litros de auga
-50 gramos de azucre moreno integral
- 1 trozo de vainilla ( aprox 2 cm)
- 25 gramos de sésamo.

O primeiro e triturar a soia cun pouquiño de auga. Engadimos o resto da auga, azucar e a vanilla e a cocer. Unha vez que ferve baixar o lume e cocer a fogo medio durante 50 minutos. Aconsello ir probando a bebida e así poderemos percibir como vai cambiando de sabor e retificar en azucre si consideramos moi agria. Transcurrido o tempo engadimos o sésamo e voltamos triturar retirando inmediatamente do lume e deixando repousar uns 15 minutos. Agora colamos cun colador fino e atención o que queda no colador é o famoso Okara que aproveitaremos para facer outros platos. Unha vez fría a bebida de soia gardamos nunha botella de cristal na neveira. Consérvase 3 días, máis xa non sei pois nunca conseguimos que nos dure máis. O Okara podemos gardalo na neveira e aproveitar para facer unhas hamburguesas ou simplemente saltealo na sartén cunhas legumes ou engadilo a unha rica ensalada.

Soia. Recolleita

No mes de novembro a soia xa está lista para a súa recolleita. O cambio de cor, agora as prantas están amarelas, indica a súa madurez. Nós fixemos a recolleita retirando as vainas unha a unha da pranta para o seu posterior secado en zona ben aireada. Quizáis o máis sinxelo sexa arrancar a pranta totalmente e colocala boca arriba para o seu secado. Se empezamos a debullar a soia sen estar completamente seca, sorprenderavos o tamaño do gran que disminuirá a unha terceira parte unha vez seco. O mellor é esperar a que esté ben seca. O proceso de debullado será máis sinxelo e non danaremos o gran, co cal a súa conservación será mellor.

Soia.

Esta tempada introducimos o cultivo de soia. Con apenas 40 sementes fixemos unha pequena prantación que nos reportou aprox. 3 kg de soia branca. As recomendacións de época de prantación en Galicia son a 2ª quincena de maio, xa que necesita 4 meses de boa temperatura para o seu completo desenrolo. Nós fixemos a prantanción a mediados de xuño. As boas temperaturas que tivemos sobre todo durante o mes de setembro axudaron a contrarestar o retraso na prantación.

A nova horta

Aquí van dúas fotos sobre a nova horta onde imos facer as prantacións. Varias cousas que tivemos en conta:
A distribución: en bancais, con madeiras ao redor para facilitar as tarefas de control de herbas e prantación.
O tamaño dos bancais: todos do mesmo ancho e lonxitude. Isto facilitará a reutilización de túneles invernadoiros. Tamén no  futuro pensamos en construír un galiñeiro móbil que nos axude co control das babosas e gusanos, co que poderemos utilizalo en todos os bancais.
O rego: por goteo e cun programador para reducir ao máximo o consumo de auga.

XUÑO 2010. COGOLLOS

Xa comentara nunha entrada anterior a prantación dos cogollos, porque é unha hortaliza que aquí pode cultivarse moi ben. Pois aquí vos xunto unha foto para que vexades que é verdade. Este precioso cogollo está listo para degustar.

Espárragos. A xantar

    Por fin, logo de anos de espera, podemos degustar os espárragos. A súa preparación é sinxela.  Hai que pelalos ben, sen medo. A capa exterior é moi fibrosa e por moito que os teñamos cocendo e incomestible (dito por experiencia). Xa sei que costa pero ata que non cheguedes a parte tenra hai que pelar. O mellor é xuntalos e atalos cun cordel para cocer. Nunha tarteira pons auga con sal e un pouquiño de azucre. Cando ferva chimpas os espárragos dentro, pero deixando as puntas fora para equilibrar o tempo de cocción entre a parte máis gorda e delgada. O tempo de coción pode variar segundo o tamaño dos espárragos. Vinte minutos mínimo. Logo, deixamos arrefriar e xa están listos.
    Disfrutar duns espárragos caseiros é algo moi especial. O sabor é moi diferente, moi intenso, algo parecido ó sabor dos chícharos. Xa me tarda en chegar a primavera para volver recollelos.

Maio 2010. Espárragos

Hoxe imos falar dos espárragos e o seu cultivo. Tradicionais de Navarra, decidimos facer aquí un ensaio con eles.

Antes de nada,  e aínda que seguro moitas e moitos xa o sabedes, os espárragos verdes e brancos proceden da mesma pranta, e o mellor de todo é que seremos nós quen decidamos qué tipo de espárrago levamos á mesa.

Podemos iniciar o seu cultivo con sementes ou con "garras". Nós iniciamos o cultivo con "garras" traídas directamente de Tudela, grazas ao noso amigo Javier. O ciclo inicial para poder recoller espárragos nunha esparraguera son tres anos. Primeiro ano sementamos, segundo, saen os primeiros espárragos, e terceiro ano podemos iniciar paseniño a recolleita dos primeiros exemplares. Ó conseguir as garras, partiremos cun ano de vantaxe.

Plantación das garras:

A época de plantación será en marzo. Para iso facemos uns bancais ben profundos duns 50 cms de profundidade e 20 cm de ancho. No fondo procederemos a un abonado con materia ben descomposta. Xa podemos colocar as garras no fondo do bancal e taparémolos con terra. Atención, so cubriremos os espárragos. O resto da terra que temos ó redor do bancal, queda para ir cubrindo os espárragos segundo vaian medrando. É dicir, imos cubrindo os espárragos segundo vaian medrando ata chegar o nivel superficial do terreo. Unha vez aquí, deixamos que a planta medre. O seu crecemento chegará ata outubro, novembro. Durante esta fase a esparragueira está collendo forzas para enraizar con forza. Un bo crecemento nestas fases, terá unha incidencia directa na cantidade de espárragos a producir nos anos seguintes. É por iso que non se recomenda a súa recolección antes dos tres anos, para que a esparragueira se afinque ben na terra e consiga un bo enraizado. Non apto para impacientes.

Xa en outubro, novembro, a pranta deberá secar é será o momento de cortala a ras da superficie. Durante o inverno procederemos a un abonado superficial.

No inicio segundo ano, seguramente por febreiro, marzo, empezarán a saír os primeiros espárragos. Momento duro, xa que debemos aguantar, mirar para eles e non collelos. Deberemos ir cubrindo os espárragos que saian con terra ata unha altura máis ou menos de 30 cms. Xa podemos deixar a pranta medrar para arriba, idem ó ano anterior. Repetimos operación de corte e abonado.

Por fin, o terceiro ano xa chegou, e segundo van saíndo os espárragos ímolos cubrindo ata a altura de 30 cms (se queremos que sexan os brancos, senón deixamolos sen cubrir) e a partir de aí a recoller. Non deberíamos iniciar a recolleita antes de maio e o último día será o 23 de xuño. Cada ano irá en aumento a cantidade de espárragos que saian, así ata os 8 dez anos que soen producir as prantas esparragueras.

Como recollelos:

En Navarra, teñen ferramentes apropiadas para recoller os espárragos. Aquí, nós botamos man dun coitelo de cortar xamón ben largo para chegar o máis abaixo posible. Separamos a terra ó redor do espárrago que queremos recolleitar e con xeito cortamos o máis profundo posible para coller os espárragos máis longos.

Así é como nós estamos cultivando os espárragos, e este que foi o primer ano de recolleita, non ten dúbida. Se alguén pode darnos algunha indicación, será benvida. 

O próximo día falaremos da preparación e cocción dos espárragos.

Abril e Maio 2010. Reformarmos os bancais

Como comentamos ao inicio do 2010, un exceso de abonado sen compostar, provocou que o pulgón vermello aparecese de forma incontrolable sobre as leitugas. Tamén as cochinillas e cen pés viñeron facerlle compaña. Fago aplicacións de varios remedios naturais (allo macerado en aceite, purin de estruga, infusión de lavanda), pero é demasíado tarde.
           
Moi ao meu pesar, decido quitar a capa superficial da terra (3 cm aprox) e eliminar todas as prantas infectadas. Mantemos a prantación dos tomates que, aínda que teñen algo de pulgón, están medrando con moita forza.

Xa ca emoción decido facer reformas nos bancais e fago dous pasillos, separando os bancais con táboas de madeira.

Febreiro 2010

    Febreiro foi un mes de chuvia e frío pero non desanimou a continuar coa prantación dos nosos sementeiros. Mesmo nos animamos con cultivos tan difíciles como a prantación de sandías.

    Tamén como cabía esperar tivemos que repoñer sementes de tomates, pementos e berenxenas que non deron saída na primeira prantación.

    Hai unha hortaliza sobre a que quero facer mención especial, os cogollos. Un produto pouco cultivado ou case nada na zona de Pontevedra e que sen embargo dáse moi ben e quero animarvos dende aquí a que probedes a súa prantación nas vosas hortas. Das diferentes épocas nas que testamos a súa prantación, de febreiro ata xullo funcionou mellor. Aquí vai unha imaxe en pleno mes de maio.

Xaneiro 2010. Arrancamos

Aproveitamos o primer fin de semana sen choiva e imos a horta para preparar os bancais e o invernadoiro. Abonamos o bancal que vai acoller os pementos e tomates con abono de galiñas mesturado. Esta escolla como xa falaremos máis adiante non foi do máis acertada. E iso que no curso que fixemos non foi pouca a insistencia dos mestres e mestras para que non aplicásemos directamente o abono sen madurar, que un exceso de nitróxeno pode causar desestabilización na terra e atraer as plagas.

Por outra parte imos quitando as "malas herbas" e facemos dous sementeiros de cama quente.

-sementeiro nº1: plantamos tomates de variedades cherri, raft, pomodoros (esta denominación foi porque trouxemos a semente da Italia) e berenxenas.
-sementeiro nº2: 3 pementos (regalados por Miriam de Istambul)

Ano 2010. Obxetivos

Como comentamos anteriormente, despois dun ano máis que aceptable, este ano os obxetivos serán levar adiante algunas berenxenas, cogombros e iniciar o cultivo de espárragos. Como medicinais incluíremos o apio na nosa prantación.

Temos preparada tamén algúnha que outra sorpresa para os nosos e nosas seguidoras, que iremos descubrindo ao longo do ano, como será a publicación dalgunhas sinxelas recetas e as fotos dunha muiñada e a coción do pan de millo.

Outubro 2009. Xa podemos facer balance

Podemos dicir que tivemos a sorte dos principiantes, xa que o primer ciclo de prantación (inverno-primavera e verán) foi sen demasiados problemas. Non tivemos pragas e a protección e reforzo para as prantas foi a aplicación de purin de estrugas.

Agosto 2009. Xa temos vexetais para preparar gazpacho.

Agosto é un bo mes para gozar do traballo desenvolvido na primeira parte do ano. Vai moita calor para traballar na horta, pero a cambio temos moito que recoller. Coa variedade de legumes que conseguimos colleitar xa podemos preparar un riquísimo gazpacho. O máis importante nesta época é manter un bo rego e ir planificando a prantación cara ao outono-inverno. As mellores horas para estar na horta son a mañá cediño ou a última hora do día. A miña recomendación de rego será sempre pola mañá, xa que a terra está fresquiña e a pranta recibirá con moito agarimo a auga para soportar os días de calor.

Xullo 2009. Colleita, de todo un pouco

Aquí está a colleita de xullo. Non hai moita cantidade pero si variedade. Que rico estaba todo. Lembro perfectamente o pracer de chegar a casa cos productos e expolos na cociña como se fosen obras de arte.

Xullo 2009. Xa falta pouco

Xullo 2009. É verdade. Xa falta pouco para poder testar os primeiros tomates. Podedes comprobar que están repletos. Rego con purín de estrugas mensualmente foi máis que suficiente para conseguir estas prantas tan sanas.

As cebolas,  xa case están ca rama seca para ser sacadas da terra.

xuño 2009. Todo medra moi rápido

Tras unha curta parada por vacacións de nadal, imos continuar mostrando a evolución da horta.  Aquí vai unha foto da horta en xuño do 2009. Todo medra moi rápido. Son meses onde o calor e as horas de luz fanse notar no crecemento das prantas. As caléndulas aportan color e tamén atraen os insectos que manteñen o equilibrio para controlar que non se produzan dexasustes. As cebolas están espléndidas e xa lle queda pouco para que se lle empece a secar a rama.